Filosofia da Ciencia

A filosofia da ciencia investiga a natureza do coñecemento científico e a práctica científica. Ocúpase de saber, entre outras cousas, como se desenvolven, avalían e cambian as teorías científicas, e de saber se a ciencia é capaz de revelar a verdade das "entidades ocultas" (ou sexa, non observables) e os procesos da natureza.
Son filosóficas as diversas proposicións básicas que permiten construír a ciencia. Por exemplo:
A realidade existe de xeito independente da mente humana (tese ontológica de realismo).
A natureza é regular, polo menos nalgunha medida (tese ontológica de legalidade).
O ser humano é capaz de comprender a natureza (tese gnoseológica de inteligibilidad).

Aínda que estes supostos metafísicos non son cuestionados polo realismo científico e moitos investigadores danos por sentados, hai científicos de diversas disciplinas que expuxeron serias sospeitas respecto do segundo deles e numerosos filósofos que puxeron en cuestión algún deles ou os tres.
De feito, as principais con respecto á validez destes supostos metafísicos son parte da base para distinguir as diferentes correntes epistemológicas históricas e actuais. De tal modo, aínda que en termos xerais o empirismo lóxico defende o segundo principio, opón reparos ao terceiro e asume unha posición fenomenista, é dicir, admite que o home pode comprender a natureza sempre que por natureza enténdase "os fenómenos" (o produto da experiencia humana) e non a propia realidade.